Galaktion Tabidze //
Seyrediyordum, gece yaklaşıyordu,
deniz bahçelerini gösterdi bana.
—Shota Rustaveli
Kalbim Karadeniz’de uzanıp
vuruyor Acara kıyılarına.
Bodoslama aldığın hiddetli sağanak,
bırak arasın orsa alabanda eğlendiğin suları.
Ne anlar onlar,
çamların ve köknarların dilinden;
çamurdan ya da kilden değil,
şüpheden ve imandan vücuda geldim ben.
Öyle ki, razıyım çekeceğim çileye:
susuzluk, kasırgalar ya da sulu sepken,
yeter ki söken şafak
bir ışık bıraksın ardında parlayacak.
Razıyım her acıya --
her bir tuğlasına hücrenin, her bir sillesine küfrün,
yeter ki göreyim
memleketimin mürüvvetini.
Bu en ücra köşesi yalnızlığın,
bedbaht, kimsesiz haleti;
başımüstüne, yeter ki
göreyim memleketimin şenliğini.
İngilizceden çeviri. Christopher Michel, "My Heart's the Black Sea"
Comments