Sully-Prudhomme //
Otururken birlikte, akıp giden bir nehrin kıyısında,
izleyerek akıp gittiğini.
Birlikte, bir bulut süzülüp uzaklaşırsa,
izleyerek süzülüp gittiğini.
Ufukta, dumanlar yükselirse bir çatıdan bulutlara,
izleyerek yükseldiğini.
Bir çiçeğin kokusu duyulursa yakınlarda,
soluyarak güzelliğini.
Dinleyerek, suyun fısıldadığı bu yerde, bir ağacın altında,
fısıldayan nehri.
Hissetmeden, bu düş yitip gitse bile,
zamanın geçtiğini.
Derin ihtiraslar duymak yerine,
severek yalnızca birbirini.
Kapılıp gitmeden yeryüzünün patırtısına,
hiçbir şey bilmeden onlarla ilgili.
Yalnızca birlikte, tüm bu üzüntüleri görüp de,
üzmeden birbirini.
Duymak bu aşkın, akıp giden tüm bu şeylerin karşısında,
asla bitmeyeceğini.
Sully-Prudhomme'un şiiri, Gabriel Fauré'nin aynı adlı bestesiyle (op.8 n.1) ölümsüzleşti.
Au bord de l’eau
S'asseoir tous deux au bord du flot qui passe,
Le voir passer,
Tous deux s'il glisse un nuage en l'espace,
Le voir glisser,
À l'horizon s'il fume un toit de chaume
Le voir fumer,
Aux alentours si quelque fleur embaume
S'en embaumer,
Entendre au pied du saule où l'eau murmure
L'eau murmurer,
Ne pas sentir tant que ce rêve dure
Le temps durer.
Mais n'apportant de passion profonde
Qu'à s'adorer,
Sans nul souci des querelles du monde
Les ignorer;
Et seuls tous deux devant tout ce qui lasse
Sans se lasser,
Sentir l'amour devant tout ce qui passe
Ne point passer!
コメント